اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن¬آگاهی بر کاهش شدت علایم افسردگی و شیدایی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی، اختلالی مزمن و عود­کننده­ای است که مداخلات مختلفی برای درمان آن معرفی شده است. درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی، تکنیک­های مراقبه­ای را با برخی از جنبه­های درمان شناختی ترکیب کرده و برای درمان این اختلال، پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن­آگاهی بر کاهش شدت علایم افسردگی و شیدایی در بیماران مبتلا بود. بدین منظور، طی یک  پژوهش نیمه تجربی با گمارش تصادفی و پیش آزمون- پس آزمون 19 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی که در مرحله ی بهبود نسبی به سر می­بردند در دو گروه آزمایش (9n=) و گواه (10=n) کاربندی شدند و شرکت­کنندگان گروه آزمایش، طی 8 جلسه، درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی را دریافت کردند. آزمودنیها، قبل و بعد از اتمام پژوهش از نظر   نشانه های افسردگی و شیدایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل  کوواریانس داده ها نشان داد که روش درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی، موجب کاهش شدت علایم افسردگی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد اما چنین کاهشی در شدت علایم شیدایی مشاهده نشد. اگرچه این یافته­ها مقدماتی است با این وجود پیشنهاد می شود که از درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی می­توان به عنوان گزینه ی مناسبی برای درمان اختلال دوقطبی، به خصوص درمان علایم افسردگی آن استفاده شود.